Op vrij jonge leeftijd begon ik met de akoestische gitaar te bespelen. Op 16-jarige leeftijd kreeg ik van mijn vader ook een elektrische gitaarset. Daarmee kon ik eindelijk de riffs beginnen naspelen van mijn favoriete bands, gebruikmakende van de nodige effecten. De bal ging daarmee helemaal aan het rollen.

Aanvankelijk waren vooral akkoordgrepen nogal frustrerend om te leren. Ik had veel pijn in de vingers, sommige grepen leken zo goed als onhaalbaar op korte termijn en veel muzikale passages die ik wou naspelen wilden maar niet snel genoeg lukken.

Door de jaren is mijn muzieksmaak voortdurend onderhevig geweest aan verandering – soms zelfs van het ene uiterste in het andere. Ik kende vaak afwisselende periodes van instrumentale rust en nieuwe van non-stop toewijding.
Na mijn studies besloot ik om mijn gitaarspel nog meer te verruimen. Ik oefende vele uren per dag, zowel op akoestische als elektrische gitaar, en legde me onder meer toe op zwaar metaal, klassieke barokstukken en het fingerpicking genre. Ik volgde enkele lessen om mijn muziektheorie bij te schaven en leerde mezelf ook noten lezen.

Kort daarna heb ik bij verschillende bands een mooie rol gespeeld als ritme- en leadgitarist.
De meeste vooruitgang heb ik te danken aan eigen inzet en dus mag ik mijzelf zeker een autodidact noemen. Het is dan ook mijn ultieme doel om mensen die dezelfde weg bewandelen veel tijd en moeite te besparen.